Cervicale radiculopathie
Nekhernia
Cervicale radiculopathie
De termen ‘cervicale radiculopathie’ of ‘cervicaal radiculair syndroom’ (CRS) gebruiken we om uitstralende pijn in de arm te beschrijven, waarbij sprake is van motorische, sensorische en/of reflexveranderingen en die wordt geprovoceerd door bewegingen en/of houdingen van de nek. Vaak is de oorzaak een compressie van de neurologische structuren in de nek (stenose, discus hernia of slijtage).Cervicale radiculopathie komt het meest voor tussen de vijfde en zesde nekwervel (C5-C6) en tussen de zesde en de zevende nekwervel (C6-C7).
Oorzaken
Een beknelde zenuw in de nek komt (in tegenstelling tot in de onderrug) meestal niet door een uitstulpende tussenwervelschijf maar (75%) door botaangroeisels(slijtage) rond de doorgang waar de zenuwwortel vanuit het ruggenmerg naar de arm loopt.
Symptomen
De zenuw is bekneld daar waar hij het ruggenmerg verlaat en de arm in gaat. De beknelde zenuw raakt hierdoor geïrriteerd of ontstoken. De meeste mensen ervaren een continue aanwezige pijn, die wel wisselend van aard is en soms scherpe “schietende” of “brandende” pijn rond het schouderblad en naar de arm toe geeft. Omdat de zenuw minder goed signalen door kan geven is er ook vaak sprake van tintelingen, een doof gevoel en soms ook krachtsverlies. De armpijn is vaak heviger dan de nekpijn en verergert vooral door nekbewegingen of een bepaalde houding van het hoofd.
Diagnose
De diagnose van een cervicale radiculopathie wordt gesteld op basis van het subjectieve verhaal en lichamelijk onderzoek, wat eventueel ondersteund kan worden met beeldvormend onderzoek. De meest ingezette testen in het lichamelijk onderzoek zijn reflexonderzoek, spierkrachtonderzoek van kenmusculatuur, sensibiliteitstesten, mobiliteitsonderzoek en provocatietesten zoals de Spurling test, shoulder abduction (relief) test, Upper Limb Tension Test (ULTT), distractietest en Valsalva manoeuvre.
Behandeling
Voor de behandeling van een nekhernia kan zowel gekozen worden voor conservatief (fysiotherapie) als operatief beleid. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat 80% van de mensen met een nekhernia binnen 6-8 weken spontaan herstelt zonder operatie. In eerste instantie zal daarom de behandeling bestaan uit gedoseerde rust, het verminderen van de belasting op de nek en goede specifieke pijnmedicatie. Die medicatie is aan de ene kant gericht op het verminderen van de ontstekingsreactie rond de zenuwwortel en aan de andere kant om de specifieke zenuwpijn te verminderen. Als de druk op de zenuw minder is geworden, dient middels fysiotherapie de mobiliteit, spierkracht en stabiliteit van de nek en omliggende gewrichten hersteld te worden.